YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/32798
KARAR NO : 2022/10906
KARAR TARİHİ : 31.05.2022
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren, 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Suç tarihinde uzlaşma kapsamında olmayan TCK’nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçu ile uzlaşma kapsamında olan kasten yaralama suçunun birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı ve aynı fıkranın ikinci cümlesinin uygulanma imkanının ortadan kalktığı nazara alınarak, mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanık 30.11.2015 tarihli savunmasında, zararı dava açılmadan önce ödediğini ve makbuzu sunduğunu söylediği halde, dosya içerisinde herhangi bir evraka rastlanmadığı gibi katılanın 16.10.2015 tarihli duruşmada zararının karşılanmadığını da beyan etmesi karşısında; sanıktan zararı ödediğine dair makbuzu temin edilip dosya içerisine konulmadan ayrıca zararı ne zaman ve ne kadar ödediği tam olarak tespit edilmeden hakkında TCK’nın 168/1. maddesinin uygulanması,
3-) Sanık hakkında tahrik oluşturan eylemin nelerden ibaret olduğu ve tahrik nedeniyle yapılan indirimin alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesini gerektirir sebeplerin neler olduğu gerekçeleriyle açıklanmadan, temel cezadan TCK’nın 29. maddesi uyarınca indirim yapılması,
4-Sanığın adli sicil kaydında yer alan Antalya 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.05.2014 tarihli ve 2009/451 E., sayılı ilamına konu suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak hakkında TCK’nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa’nın 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK’nın 165/1. maddesinde düzenlenen suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve adli sicil kaydına göre uzlaşma kapsamına alınmayan başkaca tekerrüre esas nitelikte mahkumiyetinin bulunmadığı nazara alındığında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 31/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.