YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/30388
KARAR NO : 2020/15126
KARAR TARİHİ : 09.12.2020
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümler ile ilgili temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan cezaların miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK’nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküm ile ilgili temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 288. maddesinin ”Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.” ve aynı Kanun’un 294. maddesinin ise; ”Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.” şeklinde düzenlendiği de gözetilerek, sanığın temyiz isteminin, geçmişte sabıkalı olduğu için mahkum edildiği, polisler tarafından kamera kaydında görüntülenen kişinin kendisi olduğunun iddia edildiği pek çok dosyada beraat ettiği, temyize konu davada mahkumiyet kararının bozularak hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1- Sanığın aşamalardaki savunmalarında suçlamayı ısrarla inkar ettiği, katılana ait işyerinden olay günü 2 adet LCD televizyon çalınması olayıyla ilgili olarak olay yerinde herhangi bir bulgu elde edilmediği, kolluk görevlilerince düzenlenen 12/02/2018 tarihli araştırma tutanağında, olay yerini gösterir güvenlik kamera sisteminin olmadığının belirtildiği, 21/02/2018 tarihli olay ve yakalama tutanağına göre ise, il genelinde farklı tarihlerde gerçekleştirilen çeşitli işyerlerinden hırsızlık olayları ilgili olarak olay yerleri ve yakın işyerlerinden temin edilen kamera görüntülerindeki failin polisçe tanınan sanık olduğu değerlendirilerek sanığın 21/02/2018 tarihinde yakalandığı, yine, kolluk görevlilerince düzenlenen ve sanığı temsilen herhangi bir müdafiin de hazır bulunmadığı 22/02/2018 tarihli araştırma ve adres tespit tutanağında, sanığın polis refakatinde katılana ait Karadayı Cafe adlı işyerini gösterip bu işyerinden hırsızlık yaptığını beyan ettiği tespit edilmişse de, sanığın aşamalardaki ifadelerinde anılan tutanak içeriğini ve suçlamayı kabul etmediğinin anlaşılması karşısında, 21/02/2018 tarihli olay ve yakalama tutanağında belirtilen kamera görüntüleri arasında temyize konu katılan …’nin işyerinden hırsızlık yapılması olayı ile ilgili herhangi bir kamera görüntüsü bulunup bulunmadığı araştırılıp, olay yerini gösterir kamera görüntüsü bulunması halinde bilirkişi marifetiyle üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılıp, yapılacak inceleme sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininin gerektiği gözetilmeden, sanığın içeriğini kabul etmediği ve müdafiin de hazır bulunmadığı 22/02/2018 tarihli araştırma ve adres tespit tutanağına dayanılarak eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
2- Kabule göre de;
Tekerrüre esas alınan Antalya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/585 Esas, 2007/600 Karar sayılı ilamında da sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesi uygulanmış ise de, temyiz üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 06/05/2013 tarihli, 2010/16844 Esas, 2013/9990 Karar sayılı kararıyla mükerrirliğe esas alınan Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2003/105 Esas, 2003/287 Karar sayılı ilamında, yaş küçüklüğü nedeniyle indirim maddesinin uygulanmış olması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanma koşulları bulunmadığından Antalya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/585 Esas ve 2007/600 Karar sayılı ilamındaki tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılmasına karar verilmek suretiyle kararın düzeltilerek onandığı anlaşılmakla, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58/7. maddesi gereğince “Mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, ikinci kez mükerrirlik hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 09/12/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.