YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/23836
KARAR NO : 2022/4732
KARAR TARİHİ : 16.03.2022
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama, kasten yaralamaya teşebbüs, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında, 11/03/2014 tarihli kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında, hakaret, 12/03/2014 tarihli kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre, ebe olarak görev yapmakta olan sanığın dini sebeplerle kendisine karşı ayrımcılık yapıldığından bahisle, yine aynı yerde görevli katılana yönelik hakaret içeren sözler söylemesi şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 125/3-a ve b maddelerinde düzenlenen suçu oluşturmasına ve hüküm fıkrasında, “Sanığın, kişinin mensup olduğu dinin emir ve yasaklarına uygun davranmamasından dolayı alenen hakaret” suçundan cezalandırıldığı belirtilmesine rağmen, uygulama maddesinin TCK’nın 125/3-a olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 16/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.