YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/22202
KARAR NO : 2021/517
KARAR TARİHİ : 19.01.2021
Karşılıksız yararlanma suçundan sanık …’un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 163/3, 168/5 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Ceyhan 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/11/2018 tarihli ve 2017/1071 esas, 2018/936 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 12/12/2019 gün ve 11130-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/12/2019 gün ve 2019/129515 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Karşılıksız yararlanma suçundan sanık …’un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 163/3, 168/5 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Ceyhan 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/11/2018 tarihli ve 2017/1071 esas, 2018/936 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 15/01/2018 tarihli ve 2017/5676 esas, 2018/517 sayılı ilamında yer alan “…sanığa soruşturma aşamasında bu yöntemle belirlenecek zararın miktarı, ödeme yeri ve süresi bildirildiği takdirde suça konu bedeli soruşturma aşamasında da ödeyebileceği ancak ihtarın soruşturma aşamasında usulünce yapılmadığı gözetildiğinde kurum zararını 28/03/2016 tarihinde, kovuşturma safhasında gideren sanık hakkında TCK’nın 168/5 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca kovuşturma koşulu gerçekleşmediğinden düşme kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi…” şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, somut olayda soruşturma aşamasında sanığa zararı gidermesi için usulüne uygun ihtar yapılarak bir süre verilmediği, kaldı ki sanığın kovuşturma aşamasında 25/06/2018 tarihinde bilirkişi raporunda zarara ilişkin hesaplanan kurum zararını giderdiği cihetle, sanık hakkında açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
6352 sayılı Yasa’nın yürürlüğe girdiği 05.07.2012 tarihi sonrasında işlenen karşılıksız yararlanma suçlarında 5237 sayılı TCK’nın 163/3. ve 168/5. maddelerine göre soruşturma aşamasında Cumhuriyet Başsavcılığınca katılan kurumun cezasız ve vergili gerçek zararı bilirkişiye hesaplattırılıp, sanığa miktar da belirtilip usulüne uygun süre verilmek suretiyle “Bilirkişinin hesapladığı kurumun cezasız ve vergili gerçek zararını soruşturma tamamlanmadan önce tamamen tazmin etmesi durumunda hakkında kamu davası açılmayacağına” dair bildirimde bulunulması gerektiği ve bildirim sonrası verilen sürede kurumun gerçek zararının soruşturma tamamlanmadan önce tamamen tazmin edilmesi halinde bu hususun dava şartına benzer hukuki sonuçlar doğuracağı, TCK’nın 168/5. maddesine göre kamu davasının açılamayacağı ve eğer soruşturma aşamasında bu ihtar işlemi yapılmamış olmasına rağmen sanık tarafından kovuşturma aşamasında katılan kurumun zararının tamamen karşılanması halinde bu ödemenin soruşturma aşamasında yapılmış gibi kabul edilerek sanık hakkında CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca kovuşturma şartı gerçekleşmediğinden düşme kararı verilmesi gerekeceği; somut olayda soruşturma aşamasında sanığa zararı gidermesi için usulüne uygun ihtar yapılarak bir süre verilmediği, kaldı ki sanığın kovuşturma aşamasında 25/06/2018 tarihinde bilirkişi raporunda zarara ilişkin hesaplanan kurum zararını giderdiği cihetle, sanık hakkında açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (CEYHAN) 4. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 29.11.2018 tarihli ve 2017/1071 E., 2018/936 K. sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle; karşılıksız yararlanma suçundan açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, hükmolunan cezanın kaldırılmasına,19/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.