YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/2176
KARAR NO : 2020/7395
KARAR TARİHİ : 01.07.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların, müştekiye ait iş yerinden suç tarihi itibarıyla değeri az kabul edilemeyecek miktarda toplam 125 TL’lik ürün çalmaları şeklinde gerçekleşen somut olayda TCK’nın 145. maddesinin uygulanma koşullarının bulunmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması ve hüküm tarihine kadar yapılan sanık başına düşen yargılama gideri toplamı, CMK’nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL’den az olduğu halde yargılama giderlerinin sanıklardan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıklardan ayrı ayrı tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
I) Sanık … hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
II) Sanık … hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydındaki Sorgun Asliye Ceza Mahkemesinin 29/09/2011 gün ve 2010/351 Esas 2011/318 Karar sayılı kararı ile tayin olunan adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK’un 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Yasa’nın 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı ve adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başka bir kararın da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle, TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Yasa’nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01/07/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.