YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/20550
KARAR NO : 2020/15859
KARAR TARİHİ : 16.12.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, taksirle yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
A-Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan kurulan hüküm açısından yapılan temyiz incelemesinde;
Sanığın, eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 89/4 maddesinde tanımlanan suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun’un 66/1-e, 67/4 maddelerinde öngörülen 12 yıllık zamanaşımının 04/07/2008 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince tebliğnameye aykırı olarak DÜŞÜRÜLMESİNE,
B-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküm açısından yapılan temyiz incelemesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında, 5271 sayılı CMK’nun 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmadan 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesi ile uygulama yapılması,
2-TCK’nun 146/1. maddesinde tanımlanan kullanma hırsızlığı suçunun manevi ögesi, geçici olarak kullandıktan sonra geri verme amacıyla almak
bilinç ve iradesidir. Araç alınırken geri vermek iradesi yoksa kullanma hırsızlığı oluşmaz. Bu suç, ancak tüketilmeden kullanılan mallara karşı işlenebilir. Yağ, yakıt, elektrik akımı, su ve benzerleri gibi mallar kullandıklarında tüketildiklerinden, bu madde kapsamına girmezler. Somut olayda; sanığın başlangıçta aracı geri verme iradesi olmadığı gibi, kullanma sırasında harcanan yağ ve yakıtın tüketilen mal cinsinden oldukları gözetildiğinde, olayda kullanma hırsızlığı suçunun öğelerinin oluşmadığının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK’nun 146. maddesinin uygulanmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi,
3-Hırsızlık suçu açısından verilen sonuç ceza itibarıyla 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
4-02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, kabule göre sanığın eylemine uyan TCK’nın 146. maddesinde düzenlenen kullanma hırsızlığı suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesine, 16.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.