YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/18156
KARAR NO : 2021/9449
KARAR TARİHİ : 28.04.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27/11/2010 tarih, 2011/274-300, 06/12/2008 gün, 144-234, 23/09/1974 tarih, 224-408 ve 16/04/1973 gün, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere ve 5271 sayılı CMK’nun 42/1. maddesinin “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen 11/02/2020 ve 28/02/2020 tarihli dilekçelerin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay’ın ilgili dairesine ait olduğu, bu nedenle mahkemenin 17/02/2020 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğu ve sanığın yokluğunda verilen 16/12/2014 tarihli kararın bilinen son adresine gönderildiği, sanığın işte olduğundan bahisle aynı konutta oturduğunu beyan eden sanığın annesine 03/02/2015 tarihinde tebliğ edildiği ancak sanığın bu tarihte askerde olduğu anlaşılmakla sanığın öğrenme üzerine verdiği 11/02/2020 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazının incelenmesinde,
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmeleri mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
II- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazının incelenmesine gelince,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosya içerisinde bulunan 27/05/2013 tarihli görüntü çözüm tutanağına göre, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan verilen cezanın 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilirken, 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinde sayılan nesnel (objektif) ve öznel koşulların değerlendirilip buna ilişkin gerekçelerin gösterilmesi gerektiği, sanığın suç tarihi itibariyle adli sicil kaydında mahkumiyet hükmü niteliğinde olmayan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların bulunduğu yine iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun zarar doğurmaya elverişli olmayan ve zarar koşulunun aranmadığı suçlardan olduğu bu nedenle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi için aranan 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının a ve c bentlerinde gösterilen nesnel (objektif) koşulların gerçekleştiği ve sanık hakkında bir daha suç işlemekten çekineceği yolunda olumlu kanaat oluşması nedeniyle hakkında verilen cezanın 5237 sayılı TCK’nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine karar verildiği halde sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen, “ kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” öznel (sübjektif) koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken ” sanığın adli sicil kaydı incelendiğinde birden fazla hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bulunması nedeni ile ” biçimindeki yasal olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 4. fıkrası gereğince kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, aynı maddenin 1. fıkrasında sayılan hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 28/04/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.