YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/17554
KARAR NO : 2020/14931
KARAR TARİHİ : 09.12.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık … hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa’nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık … hakkında hırsızlık ve mala zarar verme, sanık … hakkında hırsızlık suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
a- Suça konu makine birlik içerisine, çay-kahve ihalesi işini alan Türkeri adlı firma tarafından konulmuş olmakla birlikte, makinenin kamu hizmetine tahsis edilmiş veya kamunun yararlanmasına ayrılmış eşya hakkında işlenmiş olduğunun anlaşılması karşısında, sanık …’ın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
b-Firma yetkilisinin beyanına göre, makine içerisinden çalınan paranın 60,00 TL olduğunun anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK’nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
c- Sanık …’in tekerrüre esas alınan mahkumiyetinin TCK’nın 191/1 maddesinde yazılı “Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmak” suçuna ilişkin olduğu, bu suçun ise hükümden sonra 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’la yeniden düzenlenen TCK’nın 191. maddesi ile aynı Kanun’la 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince, yapılacak uyarlama sonucunda “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ve koşulları gerçekleştiğinde CMK’nın 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle, tekerrüre esas alınan bu ilamla ilgili uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasında zorunluluk bulunması,
ç-Kabule göre de,
Sanık … hakkında, mala zarar verme suçundan kurulan hükümde, uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi yerine 51/1. maddesi olarak gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümlerde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 09/12/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.