YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/8080
KARAR NO : 2019/19927
KARAR TARİHİ : 27.12.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, ibadethanelere zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık …’ın yokluğunda verilen hükmün, kovuşturma sırasında bilinen son adresine tebliğe çıkartıldığı ve tebligatın iade edilmesi üzerine, aynı adrese 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre 05.12.2014 tarihinde tebliğ edildiği, ancak 35. maddeye göre tebliğ yapılabilmesi için, muhatabın adres kayıt sisteminde bir adresinin bulunmaması ve daha önce kendisine veya adresine Kanunun gösterdiği usullere göre tebliğ yapılmış olması zorunlu olduğunun gözetilmemesi nedeniyle yapılan gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; sanık …’ın öğrenme üzerine yaptığı 15.12.2014 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek sanıklar … ve … hakkında hırsızlık ve ibadethanelere zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 27/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.