YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/7514
KARAR NO : 2019/19134
KARAR TARİHİ : 10.12.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek, bulundurmak ve kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanıklar hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek, bulundurmak ve kullanmak suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK’nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar ile bu kararların devamı niteliğindeki kararların sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK’nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
II- Sanık … hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, müştekinin konutundan çıkan iki kişiyi gördüğünü belirtmesi nedeniyle TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
III- Sanık … hakkında hırsızlık suçundan, sanık … hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık… yönünden 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre sanık …’in diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık …’ın tüm aşamalarda atılı suçları işlemediğini savunması karşısında, sanığın atılı suçu işlediğine ilişkin, sanık …’in aşamalarda değişen suç atma niteliğindeki soyut beyanları dışında, sanık …’ın yüklenen suçları işlediğine dair mahkumiyetlerine yeterli, her türlü şüpheden uzak, hukuka uygun, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden ve sanığın atılı suçu işlediğine ilişkin delillerin nelerden ibaret olduğu denetime olanak verecek şekilde açıklanıp belirlenmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2- 04/06/2014 tarihli değer tespit tutanağı ve dosya kapsamına göre; çalınan telefon ve 18 adet kullanılmış CD’nin değerinin 59,00 TL olduğu dikkate alınarak, değer azlığı nedeniyle sanık … hakkında TCK’nın 145. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 10/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.