YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/618
KARAR NO : 2019/13487
KARAR TARİHİ : 17.09.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını bozma, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık … hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık … hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme, sanık … hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma ve sanık … hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan 142/2-h, 143/1 maddesi uyarınca belirlenen 7 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken 6 yıl 5 ay 15 gün yerine 5 yıl 17 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış, sanık … hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından verilen ve sanık … hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından verilen hükümlerde TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 17/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.