YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/5321
KARAR NO : 2019/19824
KARAR TARİHİ : 19.12.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Beraat
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu’nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması, yine sanığın ceza infaz kurumunda bulunması halinde ise sanık hakkında verilen kararın tebliğinin, cezaevi adresinde bizzat kendisine CMK’nın 35/3. maddesinde öngörülen usule uygun olarak tebliğ edilmesi gerekmektektedir.
İncelenen dosyada; sanığın yokluğunda verilen 02.07.2015 tarihli kararın, tebliğ tarihinde … Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunan sanığa cezaevi kanalı ile tebliğ edilmesi gerekirken, bildirdiği son adresten farklı olan bir adrese TK 21/2. maddesine göre, 06.08.2015 tarihinde aynı konutta oturan babasına tebliğ edildiği, yapılan bu işlemin usulsüz olduğu, yine, 03.08.2015 havale tarihli sanığın eşi olduğunu beyan eden … tarafından Mahkemesine temyiz dilekçesi sunulduğu, UYAP’tan yapılan incelemede sanığın bekar olduğu ve…’un sanık hakkında verilen hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmadığı anlaşılmakla; sanığa usulüne uygun olarak gerekçeli kararın (eğer sanık cezaevinde bulunuyor ise cezaevi adresine, cezaevinde bulunmuyor ise öncelikle bilinen en son adresine tebliğ yapılması, bu adrese de tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adreslerine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 19.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.