YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/224
KARAR NO : 2019/1422
KARAR TARİHİ : 30.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
: 2014/447 (E) ve 2014/447 (K)
SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUK : …
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I) Sanık … hakkında kurulan 19.07.2013 tarih 2013/11 Esas 2013/281 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığa kovuşturma aşamasında mahkemece görevlendirilen müdafii Av. …. a gerekçeli kararın tebliğ edilmediği gibi, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesi uyarınca, tebligatın muhatabın bilinen en son adresine yapılması gerektiği, 6099 sayılı Kanun’un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre ise bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek bu adrese tebligat yapılacağı hükmü karşısında; yoklukta verilen gerekçeli kararın sanığın sorgusu sırasında son bildirdiği adresine tebliğ için çıkartılmadan, doğrudan MERNİS adresine yapılan 02.09.2013 tarihli tebliğ işleminin de geçersiz olduğu belirlenmiş ise de; sanığın mahkemeye gönderdiği 29.01.2015 tarihli dilekçesi ile gerekçeli kararın kendisine tebliğini istediği, 03.02.2015 tarihli tebligat belgesi içeriğine göre, yokluğunda verilen kararın cezaevinde sanığa usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, akabinde 31.08.2015 tarihli dilekçesi ile mahsup talebinde bulunduğu, bu talep ile ilgili mahkeme görüşünün de sanığa bildirildiğinin anlaşılması karşısında; anılan tarihler itibariyle sanığın karardan haberdar olduğunun kabulü ile 1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 22.12.2015 tarihinde temyiz eden sanığın yerinde görülmeyen eski hale getirme talebi ile süresinde olmayan temyiz isteminin aynı Kanun’un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
II) Suça sürüklenen çocuk … hakkında kurulan 16.12.2014 tarih 2014/447 Esas 2014/447 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Suça sürüklenen çocuğun eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/2, 55/3. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanun’un 102/3, 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/2-d, 143, 116/1-4, 119/1-c ve 31/3. maddelerindeki suçlardan öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre aynı Kanun’un dava zamanaşımına ilişkin 66/1-d, 66/2, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun’un 7/2, 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddeleri nazara alındığında zamanaşımı bakımından her iki yasa hükümlerinin de aynı süreyi öngörmesi karşısında; 765 sayılı TCK’nın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 15 yıllık dava zamanaşımının, suçun işlendiği 18.04.2002 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuğun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak suça sürüklenen çocuk hakkında açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 30/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.