YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/875
KARAR NO : 2019/544
KARAR TARİHİ : 10.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
… . Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/6 E. – 2010/152 K. sayılı ve 07/10/2010 tarihli kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 13/12/2010 tarihinde kesinleşmesinden sonra denetim süresi içinde 25/01/2014 tarihinde ”mala zarar verme” suçunu işlediği, bu suçtan yargılanarak 5237 sayılı TCK’nın 151/1 maddesinde tanımlanan suçtan hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın 26/05/2014 tarihinde kesinleşmesi üzerine … Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/6 E. – 2010/152 K. sayı ve 07/10/2010 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararının yeniden ele alınması için mahkemesine ihbarda bulunulduğunun anlaşılması karşısında; sanığın denetim süresi içinde işlediği ihbara konu olan Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/04/2014 tarih ve 2014/83 E.-2014/227 K. sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçuna ait olduğu ve CMK’nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ile uzlaşma kapsamına alındığının anlaşıldığı, ancak sanığın UYAP’tan alınan adli sicil kaydına göre, 5 yıllık denetim süresi içinde işlediği ve hükmün açıklanmasını gerektiren başka kasıtlı suçlardan kesinleşen mahkumiyetlerinin bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 10/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.