YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/4716
KARAR NO : 2019/363
KARAR TARİHİ : 09.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık müdafiinin, sanık hakkındaki hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sanığa müdafii olarak atanan Av…. tarafından temyiz edildiği, sanığın 13/04/2012 tarihli savunmasında müdafii isteminin bulunmadığını beyan ettiği, sanığa zorunlu müdafii atanmasını gerektiren bir durumun bulunmaması ve sanığın kendisine müdafii atandığından haberdar edilmemesi nedeniyle Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 13/04/2016 tarihli kararı uyarınca sanığa gerekçeli karar tebliğ edilerek müdafiinin temyizini kabul edip etmediğinin sorulduğu, sanığın cezaevinden verdiği 23/05/2016 tarihli dilekçesi ile “müdafiin temyizini kabul etmediğini” bildirdiği anlaşıldığından, daha önce görevlendirilen müdafiinin temyiz yetkisinin bulunmadığı nazara alındığında temyize hakkı olmayan Av. …’ın temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanığın, hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa’nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
3-Sanığın, hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
4-Sanığın, hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
a-Eylemin saat 13.20 ile 18.30 arasında gerçekleştirildiğinin, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre kış saati uygulaması da dikkate alındığında, suç tarihinde güneşin batış saatinin 16.40 olduğunun, gece vaktinin saat 17.40’da başladığının anlaşılması karşısında, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği suçun sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
b-Konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenmesi nedeniyle sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerdan dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 09/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.