YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/1957
KARAR NO : 2019/6885
KARAR TARİHİ : 09.04.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükmolunan cezaların tür ve sürelerine göre sanık … müdafiinin duruşmalı inceleme isteğinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 318. maddesi uyarınca reddine karar verilerek ve 20/07/2017 tarihli ve 7035 sayılı Kanun’un 21. maddesiyle yapılan değişiklik uyarınca 5271 sayılı CMK’nın 291/1. maddesinde yedi gün olarak belirtilen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay’dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK’nun 305-326. maddeleri uygulanmakta olduğundan, daha önce Yargıtay incelemesinden geçmiş dosyada temyiz süresine ilişkin bir değişiklik yapılmadığı dikkate alındığında; sanık …’un yokluğunda verilen 28/11/2017 tarihli kararda temyiz süresinin tebliğden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunduğunun anlaşılması karşısında, 02/01/2018 tarihinde tebliğ edilen kararı 16/01/2018 tarihli temyiz dilekçesi ile temyiz eden sanık müdafiinin temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanıkların eylemlerine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1-son maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasa’nın 102/3 ve 104/2.maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Yasa’nın 7/2, 5252 sayılı Yasa’nın 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK’nın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 15 yıllık kesintili dava zamanaşımının, 5237 sayılı Kanun’un 66/1-e, 67/4. maddelerine göre belirlenen dava zamanaşımından daha lehe olduğu ve suçların işlendiği 23/12/2003 – 18/12/2003 tarihlerinden inceleme tarihine kadar 15 yıllık sürenin geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar … ve … müdafiilerinin ve sanık …’ın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK’nın 223/8.maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 09/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.