Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2017/6293 E. 2018/16216 K. 24.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/6293
KARAR NO : 2018/16216
KARAR TARİHİ : 24.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1- Müştekinin soruşturma aşamasındaki ifadesinde, … kırtasiye yanında bir çay evinin önünde sanık tarafından suça konu cep telefonunun alındığını beyan etmesi ve dosya içeriğinde suçun işlendiği yeri gösteren herhangi bir kroki ve fotoğraf da bulunmaması karşısında, sanığın suça konu cep telefonunu aldığı yerin bina içi veya eklentisi niteliğinde olması halinde eylemin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde tanımlanan suçu, aksi halde ise aynı Kanun’un 141/1. maddesinde tanımlanan suçu oluşturacağı gözetilerek; suç yerinin bina veya eklentisi niteliğinde olup olmadığının belirlenmesi amacıyla öncelikle sanık ve katılandan bu husus sorulup gerektiğinde keşif ve bilirkişi incelemesi de yaptırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a) 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b) Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve en ağır cezayı içeren Kahramanmaraş 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.06.2014 tarihli ve 2014/142 E., 2014/250 K. sayılı ve TCK’nın 109/1-3,f maddesi gereğince tayin olunan 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, üç ayrı ilamın birden tekerrüre esas alınması suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 24.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.