YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/3419
KARAR NO : 2019/358
KARAR TARİHİ : 09.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2012/13-194 E-2012/243 K sayılı kararında da belirtildiği üzere, somut olayda her ne kadar katılanın, sanığa suça konu aracın satılması konusunda anlaşıp, sözleşme için evrak getirmek üzere araçtan indiği sırada sanığın arabayı alarak kaçması şeklindeki eylemde, katılan aracın anahtarını başlangıçta özgür iradesiyle teslim etmiş ise de; sanık ile katılanın aracın teslimine ilişkin hukuksal anlamda bir zilyetliğin devrinden söz edilemeyeceği gözetildiğinde bu aşamadan itibaren aracın anahtarını sanığın haksız olarak elinde bulundurduğunun kabulü gerektiğinden, sanığın üzerine atılı suçun 5237 sayılı TCK’nin 142/2-d maddesinde düzenlenen haksız yere elde bulundurulan anahtarla hırsızlık kapsamında değerlendirilmesi gerekirken, aynı Yasa’nın 141/1 maddesi gereğince hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 09/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.