Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2017/1853 E. 2017/5297 K. 09.05.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1853
KARAR NO : 2017/5297
KARAR TARİHİ : 09.05.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Sanık …’ın temyiz talebiyle ilgili yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sanığa 13/11/2013 tarihinde tebliğinden sonra sanığın öğrenme üzerine verdiği 29/05/2014 tarihi eski hale getirme ve temyiz talepli dilekçesinin 5271 sayılı CMK’nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme isteğini inceleme yetkisi, bu taleple birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olup bu konuda mahkemece verilen 09/06/2014 tarihli ek kararın hukuki geçerlilikten yoksun olduğu belirlenerek ve ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Yokluğunda verilip 13/11/2013 tarihinde tebliğ edilen kararı, 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 29/05/2014 tarihinde temyiz eden sanığın, eski hale getirme istemi ve temyiz isteğinin aynı Kanun’un 317.maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık …’nın temyiz talebiyle ilgili yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 09/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.