YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/4783
KARAR NO : 2018/15040
KARAR TARİHİ : 06.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 22/01/2014 tarihli bozma ilamından önce verilen ve sadece sanıklar müdafii tarafından temyiz edilen 15/02/2011 tarihli kararda sanıklar hakkında hükmolunan sonuç cezanın erteli 6 ay hapis cezası olduğu, bozma sonrası yeni hüküm kurulurken sanıkların eylemlerine uyan tüm maddeler uygulandıktan sonra belirlenerek cezanın önceki hükümde yer alan ceza miktarı esas alınarak infaz edilmesi gerektiği ve 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca lehe temyiz halinde sadece sonuç ceza bakımından kazanılmış hakkın gözetileceği nazara alınarak 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b ve 62. maddeleri uyarınca 6 ay hapis cezası esas alınarak infaz edilmesine hükmedilmesi gerektiği halde, bozma sonrası verilen 30/11/2015 tarihli kararda kazanılmış hak gözetilerek doğrudan önceki ceza olan 6 ay hapis cezası hükmedilip, bu ceza üzerinden TCK’nın 62. maddesi uyarınca indirim yapılarak sonuç cezanın 5 ay hapis cezası olarak belirlenmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- 5237 sayılı TCK’nın 53/4. maddesinde yer alan “Kısa süreli hapis cezası ertelenmiş veya fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişiler hakkında birinci fıkra hükmü uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında, kısa süreli hapis cezası ertelenen sanıklar hakkında aynı Kanun’un 53/1. maddesindeki haklardan yoksun bırakılmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-Sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerekirken, CMK’nın 326/2. maddesine aykırı biçimde yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen tahsiline karar verilmesi,
3- Katılan lehine hükmedilen vekalet ücretinin sanıklardan eşit olarak alınması yerine hangi sanıktan alınacağı da belirtilmeden sanıktan alınmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkralarından, “sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölümün çıkartılmasına ve hüküm fıkrasında yargılama giderine ilişkin bentten “müteselsilen” ibaresinin çıkarılarak yerine “her bir sanıktan neden olduğu yargılama giderinin ayrı ayrı tahsiline” ve “katılan lehine hükmedilen vekalet ücretinin sanıklardan eşit olarak alınmasına” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.