YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/17065
KARAR NO : 2019/1164
KARAR TARİHİ : 28.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde uygulama maddesi olarak 142/1-b yerine 141/1-b yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık … hakkında tekerrüre esas alınan …1.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 02/05/2005 tarihli ve 2002/11 esas, 2002/447 karar sayılı ilamı ile verilen 1 yıl 9 ay 20 gün hapis cezasının 03/06/2007 tarihinde infaz edildiği, yargılama konusu suçların bu mahkumiyetin infaz edilmesinden itibaren 5237 sayılı TCK’nın 58/2-b. maddesinde belirtilen üç yıllık süre geçtikten sonra 29/06/2011 tarihinde işlenmiş olması nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı, sanık … hakkında tekerrüre esas alınan….2.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 02/06/2008
tarihli ve 2007/389 esas, 2008/285 karar sayılı mahkumiyet kararının ise 24/07/2008 tarihinde kesinleştirildiği, ancak kesinleştirme sonrası Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 06/06/2011 tarih ve 2011/6019 esas sayılı ilamı ile söz konusu kararın bozulmasına karar verildiği ve bozma sonrası yapılan yargılama neticesinde suç tarihi olan 29/06/2011 tarihinden sonra hüküm kurulması nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı, sanıkların adli sicil kayıtlarına göre tekerrüre esas başkaca sabıklarının da bulunmadığı gözetilmeden, sanıklar hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkralarından tekerrüre ilişkin bölümlerin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.