YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/16243
KARAR NO : 2017/5306
KARAR TARİHİ : 09.05.2017
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi gereğince, şikayetçi kurumun zararını tazmin etmesi halinde sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilerek, katılan kurumun 03/07/2012 tarihli yazısında sanığın 17.01.2012 tarih ve 99325 sayılı tutanağa ait 1898,69 TL kaçak borcunu taksitlendirdiği ve ilk taksidini ödediğinin belirtildiğinin anlaşılması karşısında katılan kurumdan sanığın herhangi bir ödeme yapıp yapmadığı yeniden sorularak ödeme yapmış ise bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle hesaplanacak, normal tarifeye göre vergiler ve cezalar dahil edilmeden belirlenmiş gerçek zarar miktarını karşılayıp karşılamadığı araştırılıp, karşılaması halinde hakkında 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına, karşılamadığının anlaşılması halinde ise, sanığa “şikayetçi kurumun bilirkişi tarafından hesaplanacak gerçek zararı da belirtilmek suretiyle zararı gidermesi durumunda 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi gereğince hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verileceğine” ilişkin usulüne uygun olarak bildirimde bulunulduktan sonra yasal sürenin geçmesi nedeni ile makul bir süre de tanınıp bu süre beklenilerek, sonucuna göre hukuki durumlarının belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olan ve fiili işlediği tarihte 65 yaşından büyük olan sanık hakkında hükmolunan 10 ay hapis cezasının, 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesinin 3. fıkrası gereğince, aynı maddenin 1. fıkrasında yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinde zorunluluk bulunduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 09.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.