YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/14585
KARAR NO : 2018/16064
KARAR TARİHİ : 20.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından erteli cezaların aynen infazı, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen erteli cezaların aynen infazına dair kararın incelenmesinde;
Sanık hakkında Tarsus 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 03/10/2011 tarih ve 2011/181 E- 2011/509 K sayılı kararıyla hırsızlık suçundan ve mala zarar verme suçlarından hapis cezası verilip, cezalarında , 5237 sayılı TCK’nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verildiği, kararların 26/10/2011 tarihinde kesinleştiği, hükümlünün denetim süresi içerisinde yeni bir suç işlemesi gerekçesiyle dosyanın Tarsus 4.Asliye Ceza Asliye Mahkemesince yeniden ele alınıp, ertelenmiş hapis cezasının tamamının bir infaz kurumunda çektirilmesine dair verilen 27/01/2014 tarihli kararın, infaza ilişkin olması nedeniyle temyizi olanaklı bulunmayıp, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98. maddesi uyarınca mahkumiyet hükmünün yorumunda veya çektirilecek cezanın hesabında duraksama olması nedeniyle verilen kararların, aynı Kanun’un 101/3. maddesi gereğince itiraz yasa yoluna tabi olduğundan, 5271 sayılı CMK’nın 264. maddesine göre de kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, sanığın 19/02/2014 tarihli dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE,
2-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarına gelince;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; iş yeri dokunulmazlığını bozma suçu birden fazla kişi ile birlikte işlenmesine karşın sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.