YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/14562
KARAR NO : 2019/1496
KARAR TARİHİ : 30.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
İddianamede, sanık … hakkında TCK’nın 142/1.b.1, 39/2-c, 53 maddelerinin uygulanması talep edilerek dava açıldığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki sanığa ek savunma hakkı verilmeden Aynı Kanun’un 145. maddesi uygulanmayarak savunma hakkının kısıtlandığından bahisle bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının ve hüküm tarihine kadar yapılan yargılama giderleri toplamı, CMK’nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu halde yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıktan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Olay günü, sanığın, hakkında beraat kararı verilen diğer sanık … ve açık kimlik bilgileri tespit edilemeyen ….,…. imli şahıslar ile kaçtıkları sırada yakalanması şeklinde gerçekleşen olayda eylemin teşebbüs aşamasında kaldığı gözetilerek sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 35/2.maddesinin uygulanması gerektiği halde yerinde olmayan gerekçe ile yazılı biçimde tamamlanmış suçtan hüküm kurulması,
2) Sanığın, hakkında beraat kararı verilen diğer sanık … ve açık kimlik bilgileri tespit edilemeyen ….,…. isimli şahısların müştekiye ait apartmana girerek hırsızlık yaptığı sırada gözcü olarak beklediğinin anlaşılması karşısında, sanık …’nın diğer sanık …, ….,….. ile fikir ve eylem birliği içinde, asli fail olarak hırsızlık suçunu işlediği anlaşıldığından, sanık …’nın 5237 sayılı TCK’nın 37. maddesi kapsamında cezalandırılması gerekirken yazılı şekilde aynı Kanun’un 39. maddesi ile uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenden dolayı CMUK 326/son maddesinin gözetilerek istem gibi BOZULMASINA, 30.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.