YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/13940
KARAR NO : 2018/15579
KARAR TARİHİ : 17.12.2018

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının ve tekerrüre esas alınan mahkumiyete konu suçun 5237 sayılı TCK’nın 141/1 maddesinde belirtilen hırsızlık suçuna ait olduğu ve CMK’nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanığın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de;
a)Mağdur …’ın babası olan müşteki …’ın 05/09/2013 tarihli ifadesinde, oğlunun kendisine sanığın olay günü götürdüğü suça konu bisikleti 4-5 gün sonra iade ettiğini söylediğini beyan ettiği, ancak mağdurun annesi olan müşteki …’ın ise 23/01/2014 tarihli ifadesinde, zararlarının dava açıldıktan sonra ilk duruşma sonrası sanığın babası tarafından tamamen giderildiğini beyan ettiği, dosya kapsamında sanığın yakalanması sonrası suça konu bisikletin kime teslim edildiğine ve hasarlı ya da hasarsız durumda olduğuna dair de herhangi bir bilgi bulunmadığının anlaşılması karşısında, etkin pişmanlık hükümlerinin oluşup oluşmadığı denetime elverişli şekilde belirlendikten sonra, koşulları oluşması halinde TCK’nın 168/1 ya da 168/2. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b)Hüküm kurulurken, cezadan indirim yapılmasını gerektiren şahsi sebeplerden olan etkin pişmanlık hükümlerine ilişkin 5237 sayılı TCK’nın 168. maddesinin, akıl hastalığı nedeniyle cezadan indirim yapılmasına ilişkin aynı Kanun’un 32/2. maddesinden önce uygulanması suretiyle 5237 sayılı TCK’nın 61/5. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.