YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/13649
KARAR NO : 2017/1470
KARAR TARİHİ : 09.02.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suça sürüklenen çocuk hakkında mahkemece 27/10/2009 tarih ve 2009/375 Esas-885 Karar sayılı ilam ile hırsızlık suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın kesinleştiği 11/11/2009 tarihinden itibaren 3 yıllık denetim süresi içerisinde 02/01/2012’de işlediği kasıtlı suç nedeniyle bildirim yapılan Kütahya 1.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 10/04/2012 tarih 2012/39 Esas-511 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun TCK’nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçuna ait olduğu ve CMK’nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ile uzlaştırma kapsamına alındığının anlaşıldığı, ancak suça sürüklenen çocuğun UYAP’tan alınan adli sicil kaydına göre, 3 yıllık denetim süresi içinde işlediği ve hükmün açıklanmasını gerektiren Kütahya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/03/2011 tarih ve 2011/47 – 154 sayılı ilamı ile 31/12/2010 tarihinde işlediği TCK’nın 142/1-b maddesi kapsamında kalan hırsızlık suçundan kesinleşen mahkumiyetinin bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Yakalama,Muhafaza Altına Alma ve Teslim Tutanağı içeriğine göre, elinde poşetle yürüyen suça sürüklenen çocuğun, kolluk görevlileri tarafından şüphe üzerine durdurulduğunda, poşetteki CD çaları çaldığı yeri göstermek suretiyle, mağdura tam olarak iadesini sağladığının anlaşılması karşısında, suça sürüklenen çocuk hakkında etkin pişmanlık nedeniyle TCK’nın 168/1. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiği gözetilmeyerek fazla cezaya hükmolunması,
2-TCK’nın 50/3. maddesinde daha önce hapis cezası ile mahkûm olmayan 18 yaşını doldurmamış çocukların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezalarının aynı maddenin birinci fıkrasında yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrileceği belirtilmiş, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106/4. maddesinde “Çocuklar hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde bu ceza hapse çevrilemez, bu takdirde onbirinci fıkra hükmü uygulanır.” şeklinde düzenleme yapılmıştır.
Bu itibarla kısa süreli hapis cezasından çevrilen adli para cezasının ödenmemesi halinde hapis cezasının tamamen veya kısmen infaz edileceği ihtarı yapılamayacağının gözetilmemesi,
3-TCK’nın 52/4. madde ve fıkrası uyarınca taksit süresinin iki yılı geçemeyeceği gözetilmeden adli para cezasının 244 taksitte tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.