YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/13499
KARAR NO : 2018/15134
KARAR TARİHİ : 10.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş olup, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın 06/01/2014 tarihinde işlediği hırsızlık suçundan dolayı TCK’nın 142/1-b, 143 ve 168/2. maddelerinin uygulanması suretiyle ceza belirlendikten sonra 07/01/2014 tarihinde işlediği hırsızlık suçundan dolayı aynı Kanun’un 142/1-b ve 35. maddeleri uyarınca ceza belirlenerek bu cezalardan ağır olanı üzerinden TCK’nın 43. maddesi uyarınca artırım yapılmak suretiyle hüküm kurulması ancak TCK’nın 43. maddesinin uygulanması sonucu bulunacak cezanın her bir suçtan dolayı ayrı ayrı belirlenecek cezaların toplamından fazla, her bir suçun gerektirdiği ceza miktarından ise az olmaması gerektiği nazara alınarak denetime olanak verilecek şekilde hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
2- Kabule göre de;
a- Kısa kararda, hırsızlık suçundan temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
b- Sanık hakkında TCK’nın 62. maddesi gereğince indirim yapılırken hesap hatası sonucu 1 yıl 3 ay 18 gün yerine 1 yıl 3 ay 12 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
c- Sanığın 06/01/2014 tarihli eylemini saat 19.53 ile 20.09 saatleri arasında gerçekleştirdiği, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre, suç tarihinde güneşin saat 16.59’da battığı, gece vaktinin saat 17.59’da başladığı, bu suretle 06/01/2014 tarihli eylemini gece vakti işlediğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca yeni hüküm kurulurken kazanılmış hakkın gözetilmesine, 10/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.