YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/11031
KARAR NO : 2018/14060
KARAR TARİHİ : 22.11.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın babası…’ın 26/03/2015 tarihli dilekçesine ekli olarak sunduğu …Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Sağlık Kurulu raporunda sanığın ceza ehliyetinin olmadığının belirtilmesi ve sanığın tekerrüre esas alınan Ankara 6. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 05/10/2010 tarih ve 2009/409 E – 2010/356 K. sayılı ilamı incelendiğinde sanık hakkında ceza ehliyetini olmadığına ilişkin… Hastanesi raporuna karşı, İstanbul Adli Tıp Kurumu’na sevk edilerek Gözlem İhtisas Dairesi ve 4. Daireden alınan raporlara göre sanığın ceza ehliyetinin tam olduğu ve TCK’nın 32.maddesinden yararlanamayacağının belirtildiğinin anlaşılması karşısında; bahsi geçen rapor örnekleri getirtilip incelenmesi ve gerektiğinde sanığın Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek sanığın suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK’nun 32. maddesi gereğince, akıl hastalığı nedeniyle, işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalmış olup olmadığı konusunda rapor alındıktan sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sanığın hüküm tarihinde farkı yargı çevresi içerisinde bulunan … 2 nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğunun UYAP kayıtlarından anlaşılması karşısında; duruşmadan bağışık tutulmak istediğine dair bir talebi olmadan ve bu hususta bir karar alınmadan, hükmün açıklandığı 21.10.2014 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek mahkûmiyetine karar verilmesi suretiyle, CMK’nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
3-Kabule göre de;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 22/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi