YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/10120
KARAR NO : 2018/13663
KARAR TARİHİ : 19.11.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1- Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Karar içeriğine göre sadece mala zarar verme suçundan dolayı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına karar verildiği belirlenmiş olup, adli sicil kaydına göre, Sincan 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.05.2012 gün ve 2011/490 E., 2012/352 K. sayılı tekerrüre esas teşkil eden mahkumiyeti bulunan sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümde uygulama maddesi olarak 116/4 yerine 116/1 yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Mala zarar verme suçundan kurulan hükümde sanığın adli sicil kaydında yazılı üç ayrı karardan tekerrüre esas alınan Ankara 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 2008/1423 E., 2010/22 K. sayılı ve Ankara 7. Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/104 E., 2013/210 K. sayılı kararlarının TCK’nın 191. maddesi uyarınca verilen tedbir kararları olup, tekerrüre esas olamayacakları nazara alınmadan ve birden fazla tekerrüre esas mahkumiyet kararı olması halinde de bunlardan en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan hüküm fıkrasındaki 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümden ” Ankara 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 2008/1423 E., 2010/22 K. sayılı ve Ankara 7. Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/104 E., 2013/210 K. sayılı ilamı ” ibaresinin çıkarılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.11.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.