YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/908
KARAR NO : 2015/2540
KARAR TARİHİ : 12.02.2015
Tebliğname No : 2 – 2012/199368
MAHKEMESİ : Gümüşhacıköy(Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/04/2012
NUMARASI : 2012/18 (E) ve 2012/95 (K)
SUÇ : Kasten yaralama, hakaret
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde:
Kasten yaralama suçundan 15.12.2005 tarihinde verilen mahkumiyet kararının kesinleşmiş olası karşısında; ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasanın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza Ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’ un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasanın 101/3. fıkrası uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK’nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, hükümlünün dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2- Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde:
Dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Salt ilk haksız hareketin sanıktan gelmesinin 765 sayılı TCK.nun 485/2 maddesinin uygulanmasına engel teşkil etmemesi nedeniyle, katılanın karşılıklı küfürleştiklerini belirtmesi karşısında, sanık hakkında anılan maddenin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması ve özellikle 5237 sayılı TCK.nun 129/3. maddesine göre hakaret suçunun karşılıklı işlenmesi
halinde olayın mahiyetine göre ceza vermekten de vazgeçilebileceğine dair hükmün 765 sayılı TCK.nun 485/2. maddesinden daha lehe olduğu dikkate alınmadan lehe kanunun belirlenmesi için yapılan karşılaştırmada bu maddelerin sayılmaması,
2- 21.04.2005 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 5335 sayılı Yasanın 22. maddesi ile 5083 sayılı Kanunun 2. maddesine eklenen fıkra uyarınca, 1 TL.nin küsurunun hesaba katılamayacağı gözetilmeyerek, bir gün karşılığı12 TL yerine 14,82 TL.den paraya çevrilerek sanığa fazla adli para cezası verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 12/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.