YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5801
KARAR NO : 2017/11474
KARAR TARİHİ : 08.11.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında TCK’nın 119/1-c maddesi gereğince uygulama yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, sanığa atılı her üç suçtan da Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 Karar sayılı kararında, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığının kabul edilmesi karşısında sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilamın kararda gösterilmemesinin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı bulunduğundan bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
I- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;

Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b maddesi gereğince hükmedilecek temel cezanın suç tarihinde yürürlükte olan 5237 sayılı Kanun’un 143.maddesi uyarınca gerekçesi de gösterilmek suretiyle en fazla üçte birine kadar artırılabileceği gözetilmeden yarı oranında artırılarak fazla ceza tayin edilmesi,
2- Müştekinin 17/05/2013 tarihli duruşmada, sanığın kapının kırılmasından dolayı meydana gelen zararının giderildiğini beyan etmesi karşısında, sanık hakkında mala zarar verme suçundan TCK’nın 168/2. maddesinin uygulanması gerekiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 08/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.