YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4390
KARAR NO : 2015/8133
KARAR TARİHİ : 20.04.2015
Tebliğname No : 2 – 2013/367943
MAHKEMESİ : Enez Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 12/09/2013
NUMARASI : 2012/69 (E) ve 2013/118 (K)
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıklar hakkında şikayetçi olduğunu belirten müşteki kurum vekiline davaya katılmak isteyip istemediği sorulmayarak, CMK’nın 234 ve 238/2. maddelerine aykırı davranıldığı anlaşılmakla, atılı suç nedeniyle suçtan zarar gören sıfatı bulunan ve sanıklardan vekili aracılığıyla şikayetçi olduğunu belirten müşteki kurumun hükmü temyiz etmekle katılma iradesini gösterdiği kabul edilip CMK’nın 237. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanıklar hakkında, 6352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği, geçici bir dönemi kapsayan bu düzenleme nedeniyle verilen kararların 6352 sayılı Kanun’un 84. maddesi ile TCK’nın 168. maddesine eklenen 5. fıkrasında öngörülen sanıkların etkin pişmanlık hükmünden ikiden fazla yararlanamayacağına ilişkin sayı kısıtlaması kapsamında değerlendirilmesi mümkün olmadığından, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca verilen kararların 6352 sayılı Kanun’un 84. maddesi ile TCK’nın 168. maddesine eklenen 5. fıkrasında düzenlenen etkin pişmanlık hükmünden sanıkların kaç kez yararlandığının denetlenmesine olanak sağlayan ve 6352 sayılı Kanun’un 103. maddesi ile 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu’nun 6. maddesine eklenen 2. fıkra kapsamında adli sicile kaydedilmesi gereken kararlardan olmadığı gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak ve ceza verilmesine yer olmadığına dair karara göre daha lehe olduğu kabul edilerek sanıkların beraatlerine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 ve CMK’nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanıklar hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 20/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.