Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2015/3668 E. 2015/10963 K. 27.05.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/3668
KARAR NO : 2015/10963
KARAR TARİHİ : 27.05.2015

Tebliğname No : 2 – 2013/345421
MAHKEMESİ : Kumluca 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/06/2013
NUMARASI : 2011/368 (E) ve 2013/625 (K)
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Mühür bozma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Karşılıksız yararlanma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarına gelince;
Katılan kurumun 18/01/2012 tarihli yazı cevabına göre 06/04/2011 tarihli ilk tutanak için tahakkuk eden 21.50 TL’nin 08/09/2011 tarihinde ödendiği, yine kurumun 24/08/2011 tarihli yazısına göre de 06/05/2011 tarihli ikinci tutanak için tahakkuk eden 278,50 TL’nin dört taksite bölündüğü, günü gelen üç taksitin (114.96 TL + 116.39 TL + 118.38 TL olarak) ödendiği, henüz günü gelmeyen 120.16 TL tutarındaki dördüncü taksitin ise ödenmediği ve suç tarihi itibariyle normal tarifeye göre kurum zararının ise 104.20 TL olarak belirtilmesi ve ödendiği bildirilen üç taksitin bu miktarı karşıladığının anlaşılması karşısında; katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 maddesi uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 223/4-a maddesine göre CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 27/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.