YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/1937
KARAR NO : 2015/2473
KARAR TARİHİ : 11.02.2015

Tebliğname No : KYB – 2014/410813

Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sanık M.. Ö..’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 35/2, 116/1, 31/3 (iki kez) ve 53. (iki kez) maddeleri uyarınca 2 yıl ve 8 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair İSTANBUL 34. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/12/2011 tarihli ve 2008/253 esas, 2011/1765 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 15.12.2014 gün ve 2014/22505/74498 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26.12.2014 gün ve 2014/410813 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre;
1- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 50/3. maddesindeki “Daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olmak koşuluyla, mahkûm olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir” hüküm karşısında, evvelce hapis cezasına ilişkin hükümlülüğü bulunmayan ve suç tarihinde 18 yaşını ikmâl etmediği anlaşılan sanık hakkında tayin olunan kısa süreli 8 ay hapis cezasının, anılan maddenin 1. fıkrası bentlerindeki seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinin zorunlu olduğunun gözetilmemesinde,
2- 5237 sayılı Kanun’un 53/4. maddesi karşısında, suçun işlendiği sırada 18 yaşından küçük olan sanık hakkında aynı Kanun’un 53/1. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarına hükmedilmesinde, isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
1- Birden fazla kişi tarafından birlikte işlenen konut dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmolunan cezada, TCK’nın 119/1-c maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmediği ve bu aykırılığın CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkra (c) bendi kapsamında aleyhe sonuç doğurmamak üzere bozma nedeni oluşturduğu,
2- Fiili işlediği tarihte 18 yaşından küçük olan ve adli sicil kaydındaki mahkumiyet hükümleri suç tarihinden sonra kesinleşen sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından hükmolunan cezaların tür ve süresine göre 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun suç tarihinde yürürlükte bulunan 23. maddesinin yasalaşan ilk hali uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağının tartışılmadığı,
Hususları da belirlenmiş olup, bu yönlerden de kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 11.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi