YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/12567
KARAR NO : 2015/13972
KARAR TARİHİ : 06.07.2015
MAHKEMESİ : … Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanıklar hakkında, mühür bozma suçundan kurulan 12/01/2012 tarih, 2011/383 E. ve 2012/48 K. sayılı mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Mahkemenin 12/01/2012 tarih, 2011/383 Esas ve 2012/48 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında elektrik enerjisi hakkında hırsızlık ve mühür bozma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin, sanıklar tarafından temyiz edildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca dosyanın 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 maddesi gereğince değerlendirme yapılmak üzere mahkemesine iade edildiği ancak 18/07/2012 tarihli iade kararının sadece elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümle ilgili olduğu, daha önce mühür bozma suçundan kurulan 12/01/2012 tarihli hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvurularının geçerli olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Mühür bozma suçundan hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesiyle, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesinde, Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından verilenler hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı öngörülmekle, hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından, sanıkların temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesine göre yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanıklar hakkında, karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 29/04/2013 tarihli mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
02.07.2012 tarihinde kabul edilip 28344 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 1. ve 2. fıkrası hükümleri birlikte ele alınıp değerlendirildiğinde, “yapılan değişiklikle amaçlananın bu kapsam dâhilindeki suçlar bakımından kurum zararının ödenmesi halinde, olayın sanık ya da sanıkları hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilerek işin esasına girilmesinin önlenmesi” olduğu değerlendirilip, katılan kurumun talep ettiği zarar miktarı ile bilirkişinin ziraatçi bilirkişinin verilerine göre hesapladığı cezasız ve vergisiz gerçek zarar miktarının farklı olduğu, bu nedenle sanıklara miktar da belirtilmek suretiyle “bilirkişinin, ziraat mühendisi bilirkişisinin verilerine göre hesapladığı kurumun cezasız ve vergisiz gerçek zararını (2.687,87 TL) gidermeleri durumunda 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi gereğince hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verileceğine” ilişkin bildirimde bulunulduktan sonra yasal sürenin geçmesi nedeni ile sanıklara makul bir süre de tanınıp bu süre beklenilerek, sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayininin gerekli olduğu gözetilmeden ve miktar belirtilmeden yapılan ödeme ihtaratına dayanılarak yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 06/07/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.