Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2015/11928 E. 2015/19721 K. 03.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/11928
KARAR NO : 2015/19721
KARAR TARİHİ : 03.11.2015

Tebliğname No : 2 – 2015/85443
MAHKEMESİ : Sakarya 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 31.01.2012
EK KARAR TARİHİ : 19/01/2015
NUMARASI : 2009/19 (E) ve 2012/17 (K)
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen 31.01.2012 tarihli hüküm doğrudan mernis adresine 14.02.2012 tarihinde tebliğ olunmuş ise de, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesi uyarınca, tebligatın muhatabın bilinen en son adresinde yapılması gerektiği, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek buraya tebligat yapılacağı hükmüne karşın; sanığın kovuşturma aşamasında bildirdiği “………” adresine tebligat yapılmadan, doğrudan adres kayıt bildirme sistemindeki adresine çıkarılan tebligatın geçersiz olduğu ve bu itibarla mahkemenin temyiz isteminin reddine dair 19.01.2015 tarihli ek kararı kaldırılarak, sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyizin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün
olmadığından sanığın temyiz isteğinin bu suç yönünden 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
III- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itrazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 tarih ve 2008/11-250, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinin objektif koşullarından birisi de suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi olduğu ancak herhangi bir zararın doğmadığı veya zarar doğurmaya elverişli bulunmayan suçlar yönünden bu koşulun aranmayacağı, konut dokunulmazlığını bozmak suçunun zarar doğurmaya elverişli suçlardan olmadığı gözetilmeden, adli sicil kaydına göre suç tarihinde engel hükümlülüğü bulunmayan sanığın “kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurulup yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususundaki kanaat” ile hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerekirken “sanığın katılanın uğradığı zararı aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen gidermemiş olduğu anlaşıldığından…” şeklindeki yetersiz ve yasal olmayan gerekçe ile konut dokunulmazlığını bozma suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 03.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.