YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/7653
KARAR NO : 2015/7681
KARAR TARİHİ : 14.04.2015
MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
Dosya incelenerek gereği düşünüldü :
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 21/01/2014 tarihli, 2013/2-686 E. ve 2014/19 K. sayılı ilamında da belirtildiği üzere, mala zarar verme suçunun konusunu aynı zamanda hırsızlık suçunun konusunu oluşturması durumunda malın çalınması sırasında ve sonrasında suça konu mala verilen zarardan dolayı ayrıca mala zarar verme suçundan ceza verilemeyeceği, bu nedenle katılan şirkete ait baz istasyonundaki elektrik kablolarını keserek çalan sanığın eyleminin iddanamenin içeriğine göre sadece hırsızlık suçunu oluşturup ayrıca zarar verme suçunu oluşturmayacağı gözetilmeden, sanığın mala zarar verme suçundan da mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Olay tarihinde devriye görevini ifa eden kolluk görevlilerinin, şüphe üzerine sanığı yakalayıp dava konusu suçu işlediğinden habersiz olarak polis merkezine götürdükleri, katılan şirket çalışanlarının hırsızlık olayını ihbar etmelerinden sonra, sanığın yakalandığı yer ile suç yerinin yakın olduğunu gözeterek hırsızlık olayını sorduklarında sanığın, suçunu kabul edip suça konu kabloları sakladığı yeri kolluk görevlilerine gösterdiği, gösterilen yerde plastik kısımları soyulmuş bakır elektrik kablolarının bir çuval içinde ele geçirilip katılan şirket çalışanlarına teslim edildiği, böylece sanığın kısmi iadede bulunduğunun anlaşılması karşısında, katılandan kısmi iade nedeniyle sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rıza gösterip göstermediği sorularak, sonucuna göre 5237 sayılı TCK’nın 168/1-4. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Sanık hakkında iddianamede TCK’nın 145. maddesinin uygulanması istenildiği, ancak yapılan kovuşturma sonucunda, TCK’nın 145. maddesinin uygulanma koşullarının bulunmadığının kabul edilmesi karşısında, CMK’nın 226. maddesi gereğince TCK’nın 145. maddesinin uygulanmama ihtimaline binaen sanığa ek savunma hakkı tanınmadan yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
4- Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken tekerrüre esas alınan mahkumiyetin esas ve karar numarasının “2005/549 E. ve 2005/640 K.” yerine “2004/76 E. ve 2005/642 K.” olarak yazılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 14/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.