Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2014/6933 E. 2015/8175 K. 20.04.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/6933
KARAR NO : 2015/8175
KARAR TARİHİ : 20.04.2015

Tebliğname No : 2 – 2013/15914
MAHKEMESİ : Sivas Çocuk Mahkemesi
TARİHİ : 22/11/2012
NUMARASI : 2011/298 (E) ve 2012/439 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-5237 sayılı TCK’nın 145. maddesinde düzenlenen değer azlığı kavramı, suçun işleniş şekli ile olayın özelliği de dikkate alınarak, failin kast ve iradesini değer olarak az olan eşyaya özgülemesi, kastının ne bulursa almaya yönelik olmaması veya daha çoğunu alabilme olanağı varken yalnızca gereksinimi kadar almış olmakla birlikte, alınan bu şeyin değerinin de cezadan indirim yapılmasını gerektirecek şekilde gerçekten az olması hallerinde yasal ve yeterli gerekçeleri açıklanmak koşuluyla uygulanabileceği, somut olayda suça sürüklenen çocukların, mağdurun ikametinin bahçesinde bulunan ve mahkemece değeri tespit edilmeyen el arabasını çalarak hurdacıya satmaları biçimindeki eylemlerinin, suçun işleniş biçimine göre 5237 sayılı TCK’nın 145. maddesinin uygulanma koşullarının bulunmadığı gözetilmeden, aynı Kanun’un 145. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuklar hakkında ceza verilmesinden vazgeçilmesine karar verilmesi,
2-Suç tarihinde 12-15 yaş grubunda olduğu anlaşılan, suça sürüklenen çocuk T.. D.. hakkında Sivas Numune Hastanesinden alınan 08/02/2011 tarihli raporda, suça sürüklenen çocuğun hırsızlık suçunun hukuki anlam ve sonuçlarını tam algılamayadığı ve bu suçla ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişmediğinin belirtildiği, yine suça sürüklenen çocuk hakkında alınan sosyal inceleme raporunda da yaptığı eylemin cezai ve toplumsal yaptırımlarını yeterince algılayabilecek bilince sahip olmadığının belirtilmesi karşısında, suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı TCK’nın 31/2. maddesi gereğince değerlendirilme yapılması gerekirken aynı Kanun’un 145. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
3-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nın 145. maddesi uyarınca sanığa ceza vermekten vazgeçilmesi halinde, 5271 sayılı CMK’nın 223/4. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken ceza verilmesinden vazgeçilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 20/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.