YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/646
KARAR NO : 2015/1437
KARAR TARİHİ : 02.02.2015
Tebliğname No : 2 – 2012/217754
MAHKEMESİ : Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 24/05/2012
NUMARASI : 2011/656 (E) ve 2012/729 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık G.K temyiz isteminin kapsamının, hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını da kapsadığı belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanık G.K hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanık hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi uyarınca verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan ”hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin karara karşı aynı Kanun’un 231/12. madde ve fıkrasına göre itiraz yasa yolu açık olup, yine aynı Kanunu’nun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda ya da merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından, sanığın temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda inceleme yapılması için, dosyanın incelenmeksizin İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE,
II- Sanıklar M.C ve Selçuk hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçları ile sanık G.K hakkında işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III- Sanık G.K hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde ise;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
19.10.2011 tarihli tutanağa göre kolluk araştırması sonucu ele geçen sanık G.K yakalandığında, çaldıkları bilgisayar kasaları ile monitörlerin bir kısmını emaneten bıraktıkları B.. Ç..’ın evini göstermek suretiyle, çalınan eşyaların kısmen iadesini sağlamış olması karşısında, soruşturma evresinde gerçekleşen kısmi iadeye rızası bulunup bulunmadığı mağdurdan sorularak sonucuna göre 5237 sayılı TCK’nın 168/1-4. fıkralarının sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.