Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2014/37198 E. 2017/4876 K. 02.05.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/37198
KARAR NO : 2017/4876
KARAR TARİHİ : 02.05.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, 5271 sayılı CMK’nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL’den az olduğu halde yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıktan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın katılanın omzunda asılı olan ceketi alarak askıya asarken cebindeki parayı alması şeklinde gerçekleşen eyleminin, TCK’nın 141/1. maddesine uyduğu halde, üzerinden aldığının kabulüyle sanık hakkında TCK’nın 142/2-b. maddesi uygulanarak fazla ceza tayin edilmesi,
2-Trabzon 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2004/24 E., 2008/354 K. sayılı ve 13.05.2009 kesinleşme tarihli ilamından dolayı sanığın mükerrer olduğu belirtilmiş ise de, anılan ilamda iki ayrı suç kapsamında birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren bilişim suçundan verilen mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.