YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/22701
KARAR NO : 2015/2273
KARAR TARİHİ : 10.02.2015

Tebliğname No : 2 – 2013/150541
MAHKEMESİ : Erbaa Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2012/418 (E) ve 2013/237 (K)
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Dairemizin 01.08.2012 tarihli iade kararı sadece elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup daha önce mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvuruları geçerli olduğundan, Dairemizin iade kararından sonra mühür bozma suçundan kurulan hüküm hukuken geçersiz olup katılan vekilinin mühür bozma suçundan 13.07.2010, karşılıksız yararlanma suçundan 14.02.2013 tarihinde verilen kararlara yönelik temyizi üzerine yapılan incelemede;
I- Sanık hakkında mühür bozma suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/4-a maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 10/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.