YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/1997
KARAR NO : 2015/196
KARAR TARİHİ : 20.01.2015

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 03/02/2010 tarihli mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenemesinde;
6352 Sayılı Yasa’nın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/07/2012 tarihli iade kararının sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olduğu, daha önce mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvurularının geçerli olduğu, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının iade kararından sonra mühür bozma suçundan kurulan 18/02/2013 tarihli ikinci hükmün hukuken yok hükmünde olduğu belirlenerek, mühür bozma suçundan kurulan 03/02/2010 tarihli mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında mühür bozma suçundan hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün; 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun’un 3-B maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK’nın 305/1. maddesi gereğince hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından sanığın bu suçtan kurulan hükme yönelik temyiz isteğinin aynı Kanun’un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 18/02/2013 tarihli mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenemesinde;
02.07.2012 tarihinde kabul edilip 28344 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 1. ve 2. fıkrası hükümleri birlikte ele alınıp değerlendirildiğinde, “yapılan değişiklikle amaçlananın bu kapsam dâhilindeki suçlar bakımından kurum zararının ödenmesi halinde, olayın sanık ya da sanıkları hakkında ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilerek işin esasına girilmesinin önlenmesi” olduğu değerlendirilip, sanığa “bilirkişinin hesapladığı, kurumun cezasız ve vergisiz gerçek zararını (441,68 TL) gidermesi durumunda 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi gereğince hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verileceğine” ilişkin bildirimde bulunulduktan sonra yasal sürenin geçmesi nedeni ile sanığa makul bir süre de tanınıp bu süre beklenilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininin gerekli olduğu gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 20/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.