YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/18057
KARAR NO : 2015/20256
KARAR TARİHİ : 09.11.2015
Tebliğname No : 2 – 2013/110041
MAHKEMESİ : Şanlıurfa 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 11/12/2012
NUMARASI : 2010/289 (E) ve 2012/857 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tekerüre esas sabıkası bulunan sanık Sinan hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
I- Sanıkların savunmalarında atılı suçlamaları kabul etmemeleri, başka bir soruşturma esnasında yapılan iletişimin tespitine ilişkin görüşme kayıtlarında, görüşmenin Şanlıurfa’da yapılması haricinde, atılı suça ilişkin ayırt edici özelliğin bulunmaması ve müşteki beyanına göre atılı suçun 02.08.2008 günü saat 23:00 ile 03.08.2008 günü saat 14:00 arasında işlendiği halde, görüşme kayıtlarının 14:43 ile 20:33 arasına ilişkin olduğunun anlaşılması karşısında, 03.08.2008 tarihli olay yeri inceleme raporunda suça konu işyerinden alındığı belirtilen 5 adet parmak izinin sanıklara ait parmak izleri ile karşılaştırılmasından sonra kanıtların bir bütün halinde değerlendirilerek sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik soruşturma ile yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
II- Kabule göre de;
1- Müştekinin suça konu işyerini 02.08.2008 günü saat 23:00 sıralarında kapattığını ve 03.08.2008 günü saat 14:00 sıralarında geldiğinde hırsızlık olayını fark ettiğini beyan etmesi karşısında, suçun gece sayılan zaman diliminde işlendiğine ilişkin delillerin nelerden ibaret olduğu kararda gösterilmeden sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. ve 116/4 maddelerinin uygulanması.
2- İddianame içeriğine göre sanık Cihan hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanması talep edilmediği ve savunmasının alındığı sırada adli sicil kaydı da kendisine okunmadığı halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden belirtilen maddenin uygulanması suretiyle CMK’nın 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 09/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.