Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2014/10651 E. 2015/1559 K. 03.02.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/10651
KARAR NO : 2015/1559
KARAR TARİHİ : 03.02.2015

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 06.01.2011 tarihli, 2008/129 -2011/8 E-K sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 27.07.2012 tarihli iade kararı sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup, daha önce mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvurusu geçerli olduğundan, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın iade kararından sonra mühür bozma suçundan kurulan 22.01.2013 tarihli hüküm hukuken geçersiz olup, katılan vekilinin mühür bozma suçundan 06.01.2011 tarihinde verilen karara yönelik temyizi üzerine yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 22.01.2013 gün, 2012/143 – 2013/19 E-K. sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğine ve katılan kurumun cevabi yazısına göre kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK’ nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında istem gibi CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 03.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.