YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/10579
KARAR NO : 2015/1558
KARAR TARİHİ : 03.02.2015

Tebliğname No : 2 – 2013/220494
MAHKEMESİ : İskenderun 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 23/11/2012 – 14/06/2011
NUMARASI : 2012/534 (E) ve 2012/506 (K)
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 14.06.2011 tarihli, 2011/171-238 Esas – Karar sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.08.2012 tarihli iade kararı sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup, daha önce mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvurusu geçerli olduğundan, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının iade kararından sonra mühür bozma suçundan kurulan 23.11.2012 tarihli hüküm hukuken geçersiz olup, katılan vekili ve O yer Cumhuriyet savcısının mühür bozma suçundan 14.06.2011 tarihinde verilen karara yönelik temyizi üzerine yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 23.11.2012 gün, 2012/534-506 sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Katılan kurumun 21.11.2012 tarihli cevabi yazısına göre kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında istem gibi CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 03.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.