YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/10374
KARAR NO : 2015/718
KARAR TARİHİ : 26.01.2015

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Katılan vekilinin mühür bozma suçundan kurulan beraat hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelemesinde;
Katılan vekili, 20/04/2010 tarihli temyiz dilekçesi ile sanıklar hakkında 08/03/2010 tarihli elektirik enerjisi hırsızlığından verilen beraat hükmünü temyiz ettiği, dilekçede mühür bozma suçuna yönelik temyiz isteminin bulunmadığı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 13/07/2012 tarihli iade kararının “02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması” gerekçesiyle sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olduğu, iade kararından sonra mühür bozma suçundan kurulan hükmün de hukuken geçersiz olduğu anlaşıldığından, mühür bozma suçundan verilen beraat kararına yönelik temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Katılan vekilinin karşılıksız yararlanma suçundan kurulan beraat hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelemesinde;
Sanığın ödediği miktarın katılan kurumun talep ettiği vergisiz ve cezasız zarar miktarından fazla olduğu, bu nedenle katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun’un geçici 2/2 maddesi uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 26/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.