YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/29035
KARAR NO : 2013/27942
KARAR TARİHİ : 27.11.2013
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CYUY.nın 42. maddesinin 1.fıkrasındaki, “süresinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek ise eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” hükmü karşısında, sanığın temyiz dilekçesi ile birlikte bulunduğu eski hale getirme istemi hakkında temyizi esastan incelemeye yetkili Yargıtay tarafından karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın istemi yargılamanın yenilenmesi niteliğinde görülerek, talebin reddine dair Bursa 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/03/2012 gün ve 2007/22-2011/143 sayılı ek kararı ile bu karara itiraz üzerine, Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 15/05/2012 gün, 2012/402 D.İş sayılı kararının hukuken bir geçerliliği olmadığı belirlenerek ve sanığın yokluğunda verilen kararın sorgusunda bildirdiği “… Mahallesi, … Sitesi, B blok, No:18, …/Mersin” adresine tebliği için çıkartılan tebligat parçasının, adresten taşındığı gerekçesiyle tebliğ edilememesi üzerine bu kez mernis adresi olduğundan bahisle “… Bulvarı, … Mahallesi, No:952 B, İç kapı, No:18, …/Mersin” adresine 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21. maddesine göre tebliğin yapıldığı belirtilmiş ise de, anılan adresin yurt içi ikametgah adresi olduğu, mernis adresinin “… Mahallesi, … Caddesi, No:143, İç kapı, No:12, .l../Mersin” olması nedeniyle 21. maddeye göre yapılan tebliğin usulsüz olduğu ve sanığın öğrenme üzerine 08/03/2012 tarihinde yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanığın 5237 sayılı TCY.nın 53/1.maddesinin “a, b, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, ancak “kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 Sayılı CYUY.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Yasanın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCY.nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine, “sanığa verilen hürriyeti bağlayıcı ceza gereği 5237 sayılı TCY’nın 53/1, a, b, c, d, e bentlerindeki haklardan infaz tamamlanıncaya kadar, aynı Yasanın 53/1-c maddesinde belirtilen “kendi altsoyu” üzerindeki velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına” karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/11/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.