Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2013/19358 E. 2013/27929 K. 27.11.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/19358
KARAR NO : 2013/27929
KARAR TARİHİ : 27.11.2013

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
18/06/2009 tarihli karar ile sanık hakkında elektrik enerjisi hırsızlığı ve mühür bozma suçlarından beraat hükmü kurulduğu ancak katılan vekilinin 22/06/2009 tarihli temyiz dilekçesi içeriğine göre, yalnızca elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan kurulan beraat hükmünün temyizi üzerine, Yargıtay’a gönderilen dava dosyasının, 05/07/2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması” için 25/07/2012 tarihinde Dairemiz tarafından mahkemesine iade edildiği ve mahkemece de iade üzerine duruşma açılarak elektrik enerjisi hırsızlığı ve mühür bozma suçundan yeniden hüküm kurulmuş ise de, mühür bozma suçundan kurulan ilk hükmün temyiz edilmeden kesinleşmesi nedeniyle, aynı konuda kurulan 17/12/2012 tarihli hükmün hukuki değerden yoksun olduğu ve katılan vekilinin 04/01/2013 tarihli temyiz dilekçesinin de elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CYUY. nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 maddesi uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı CYY. nın 223/4-a maddesine göre CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 27/11/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.