YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/25753
KARAR NO : 2013/115
KARAR TARİHİ : 14.01.2013
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, Mala zarar verme, Konut dokunulmazlığını bozma, Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tebligat Kanununun 35.maddesinin 6099 sayılı Yasa ile değişik 2.fıkrasına aykırı olarak sanığın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresi araştırılmadan, hükmün usulsüz tebliğ edilmesi nedeniyle sanığın 02/11/2011 günlü temyiz istemi öğrenme tarihi itibarıyla süresinde kabul edilip, yerel mahkemenin 23/11/2011 gün ve 2002/809 esas, 2008/732 karar sayılı red kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Gerekçeli karar başlığında karar tarihinin yanlış yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiştir.
I-Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun gerektirdiği cezanın miktar ve nev’i itibariyle tabi olduğu 765 sayılı TCK.nun 102/4 ve 104/2 maddelerine göre hesaplanan yedi yıl altı aylık zamanaşımının suç ve inceleme tarihleri arasında gerçekleştiği anlaşılmakla, hükmün BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 Sayılı CMK.nun 223/8. maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde:
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanığın hırsızlık yapmak için girmiş olduğu evin kapısını veya pencerelerinin muhkem olup olmadığı araşıtırılıp, denetime olanak sağlayacak şekilde karar yerinde açıklanıp tartışılmadan lehe yasanın belirlenmesi sırasında sanığın eyleminin 765 sayılı TCK.nun 493/1. maddesine uyduğu kabul edilerek değerlendirme yapılması,
2-Kasten işlemiş olduğu suçlardan hapis cezası ile mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın 5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin “a,b, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, ancak “kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmeyerek sanık hakkında TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 14/01/2013 gününde oy birliğiyle karar verildi.