YARGITAY KARARI
DAİRE : 19. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/15203
KARAR NO : 2016/7004
KARAR TARİHİ : 21.04.2016
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacı vek. Av. … ile davalı vek. Av. …’nın gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-KARAR-
Davacı vekili, müvekkilinin, Gaziemir serbest bölgede faaliyet gösteren davalıya 14.05.2011’den 23.01.2012 tarihine kadar olan dönemde beton ve pompa hizmeti verdiğini, verilen betona ve pompa hizmetine ilişkin düzenlenen KDV dahil 1.475.377,78 TL bedelli toplam 51 adet faturanın davalıya teslim edildiğini, davalının KDV hariç toplam 1.250.320.15 TL’yi ödediğini, faturaların üzerine verilen betonun ihraç kaydıyla verildiğinden KDV’nin davalıdan tahsil edilmediğinin şerh düşüldüğünü, ancak vergi dairesince beton verilmesinin mal değil hizmet verilmesi olarak kabul edilip müvekkilinden KDV yatırması istendiğini, müvekkilinin bunun üzerine cezasıyla birlikte 283.414,89 TL yatırmak zorunda kaldığını, bu tutarın sadece KDV kısmıyla ilgili olarak davalıya elektronik fatura gönderildiğini ancak davalının KDV’ye ilişkin fatura bedelini ödemediğini, alacağın tahsili için başlatılan icra takibinin davalının haksız itirazı sonucu durduğunu belirterek itirazın iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının konuyu idari yargıya taşımadığını, yasal düzenlemeler gereğince müvekkilinin KDV’den sorumlu olmadığını bildirerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacı tarafından davalıya düzenlenen faturaların serbest bölgedeki hazır beton teslimine ilişkin olup söz konusu teslimlerin 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 11. ve 12. maddelerinde belirtilen istisna kapsamına girmediği, bu itibarla davacı tarafça ödenen ve takip konusu yapılan KDV bedelinin 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 11/2 maddesi gereğince davalı tarafa rücu edebileceği gerekçeleriyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, vekili Yargıtay duruşmasında hazır bulunan davacı yararına takdir edilen 1.350,00 TL. duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 21/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.